Teks Betvisa – Ang Iconic Filipino Card Game para sa mga Bata
Teks Betvisa
Ang Teks Betvisa ay isang likhang termino para sa isang laro ng trading card at ang mga aktwal na card mismo ay sikat sa mga bata na malamang na nagsimula noong huling bahagi ng 50s. Ang mga card na ginamit sa laro na tinatawag ding teksto ay napakaliit, humigit-kumulang isang-kapat ng laki ng mga regular na playing card ang unang nagtampok ng mga cartoon storyboard clip ng mga lokal na pelikula na kumpleto sa mga diyalogo ng mga karakter at pagkakasunud-sunod ng aksyon. Ang bawat teksto ay binibilang na nagsisilbing indikasyon upang malaman kung anong bahagi ang nakalimbag na eksena sa serye ng mga eksenang kinuha mula sa isang aktwal na pamagat ng pelikulang Pilipino o mas sikat na palabas sa telebisyon. Masasabing ang teks (cards) ay ang direkta at hindi sinasadyang commercial byproduct ng Filipino comics. Higit pa sa isang laro para sa mga bata, ang teksto ay ang pinakaunang anyo ng trading card game para sa misa ng Pilipino.
Ang laro ay lubos na umaasa sa pagtaya kung aling panig ang lalabas, at napagpasyahan sa pamamagitan ng pag-flick ng teksto sa hangin. Pinaghahampas ng ilang manlalaro ang mga card laban sa isa’t isa sa isang high five para sa karagdagang epekto. Karaniwang pinapaboran ng mga manlalaro ang isang partikular na card na gagamitin bilang card na kanilang i-flip habang ang lahat ng iba pang mga card ay karaniwang nagsisilbing pera sa pagtaya.
Gumagamit ang mga manlalaro ng Teks Betvisa ng isang paraan ng pagbibilang ng mga card na natatangi sa laro: nagbibilang sila ng dalawang card para sa bawat numerical number na sinabi nang malakas, sa isang cadance na naghahati sa mga syllables ng binibigkas na numero sa dalawa. Ang kakaibang card ay mabibilang ng ‘cha’, ibig sabihin ay ‘at kalahati’, sa dulo ng pagbibilang.
Bilang isang bata na lumalaki noong dekada 90, nakilala ako sa unang bersyon ng teksto mula sa mga bata sa aming lugar. Karaniwang pinapanood ko silang naglalaro ng hindi malinaw na larong ito, nag-flick ng mga card sa hangin at pagkatapos ay tinitingnan ang mga resulta, ang mga nanalo ay makakatanggap ng bagong set ng mga card upang idagdag sa kanilang mga pagod na (mula sa regular na pagpitik at paghawak) at halos nasirang koleksyon ng teksto.
Hindi ko na-enjoy ang text tulad ng ginagawa ng karamihan sa mga bata sa kapitbahayan. Naaalala ko na bumili ako ng text at hinahangaan ko lang ang mga magagandang likhang sining na itinampok sa magkabilang panig ng isang piraso. Nang maglaon sa elementarya, binago ng kasikatan ng Japanese animation (anime) at iba pang mga cartoon ng US ang nilalaman ng karamihan sa mga tekstong inaalok noong panahong iyon.
Ang dating ay mga komiks na parang mga panel na kinuha mula sa mga aktwal na pelikulang Pilipino at nakapagpapaalaala sa mga tradisyunal na Komiks na Pilipino noon (at hanggang ngayon) ay pinalitan ng mga makukulay na eksena o mga espesyal na larawan ng mga tauhan mula sa sikat na animated na serye noong panahong iyon. Ang teksto bilang isang laro ay mayroon pa ring parehong mechanics. ang tanging napansing pagbabago noong dekada 90 ay ang laki ng bawat teksto.
Natatandaan ko pa na ang bawat card pack ay nagkakahalaga ng isang piso na may tatlo hanggang anim na indibidwal na piraso na magagamit sa bawat card. Sa pag-iisip na magiging isang ganap na pag-aaksaya na gamitin lamang ang mga card sa isang regular na laro ng teksto, nagpasya akong panatilihin ito sa mabuting kondisyon sa loob ng isang napakababanat na ice bag na pagkatapos ay inilagay sa isang kahon ng sapatos. Nagsimula akong mangolekta ng teksto mula sa grade school hanggang sa mga araw ko sa high school. Hanggang ngayon, mayroon pa rin akong koleksyon ng anime themed text: Dragon Ball series (orihinal na Dragon Balls, Z, GT,), Ghost Fighter (Yu Yu Hakusho), Marvel Series, Zenki, Pokemon, Mojacko, Fushigi Yuugi, Slam Dunk, Sailor Moon, atbp.